Columns OPMERKELIJK

In de Kerkbode der Gereformeerde Gemeenten Rotterdam en Omstreken schreef ik ongeveer veertig jaar geleden regelmatig columns van rond de 500 woorden over het kerkelijke leven van die tijd onder de titel ‘Opmerkelijk’. Veel columns zijn later in boekvorm uitgegeven samen met columns van ds. C. Sonnevelt, die dit enige tijd overgenomen heeft. Daarna heb ik de titel vastgehouden en soms voor korte stukjes in andere tijdschriften gebruikt. Ik wil proberen vanaf heden volgens deze oude gewoonte regelmatig columns op deze website te publiceren. Het houdt verband met de  tekst uit Jesaja 62: 6 en 7 waarmee ik geroepen werd om een wachter te zijn op Sions muren. Ik mag nog niet zwijgen.

Verdrietige bestrijding van de kinderdoop

De laatste tijd zien we regelmatig artikelen of interviews verschijnen, afkomstig uit sektarische kringen, gericht tegen de kinderdoop. Omdat de journalistiek er lezers mee denkt te trekken krijgen deze publicaties over het algemeen een redactionele wind mee, maar ik vrees – en heb ook al gemerkt – dat ze in reformatorische kringen veel kwaad doen. Belijdende christenen die onvast op hun reformatorische grondslag staan en ook doopleden raken van de wijs. Het heersende individualistische gevoelen van onze tijd werkt in de hand zelf keuzes te willen maken, ook op het terrein van het geloof. Allerlei sektarische groepen, die vaak al langere tijd de kinderdoop loochenden of zelfs verachtten, spelen hierop in en doen van zich horen. En… onze kleine kinderen zijn hiervan de dupe. Er zijn al veel gezinnen, waar de kinderen God onthouden worden. Daar een soort ‘opdragen’ voor in de plaats te stellen is niet meer dan een surrogaat. Het gaat immers niet om een handeling van ons, maar om een handeling van God. En dat wordt verdrietig over het hoofd gezien. Wat God onze kinderen wil geven als een teken en zegel van Zijn genadeverbond, wordt hun onthouden! Zij zijn het kind van de rekening…

Mijn verdriet betreft hierom niet alleen onze jonge jonge kinderen, maar het gaat dieper. Het betreft ook de God van het Verbond, Wiens bediening belasterd en vergeten wordt. Achter de doopsopvatting van hen die een ‘geloofsdoop’ tegenover een ‘verbondsdoop’ stellen gaat de misvatting schuil dat het bij de doop gaat om de verzegeling van persoonlijk geloof. Er zou een zegel gehecht worden aan onze waarachtigheid. Men wil zo eigen geloof etaleren en de eer is voor de dopeling. Maar wij mensen zijn niet waarachtig. God is waarachtig en alle mens leugenachtig, schrijft de apostel Paulus. De waarheid van Gods verbond wordt betekend en verzegeld. En een waar geloof mag daarop zien, ook bij de doopbediening van de kleine kinderen. Een waar geloof leert zo ook terugzien op eigen doop en vindt houvast in de trouw van de Verbondsgod. Hem de eer! Het is triest dat de bestrijders van de kinderdoop als argument kunnen gebruiken dat de betekenis van de kinderdoop in reformatorische kringen veel te weinig wordt gekend en beleefd. Laten we ons dat maar aantrekken! Ik zit te wachten op iemand die op korte termijn een gedegen artikel publiceert, met aandacht voor onze gereformeerde belijdenis, tegen wat verhaald is van Dr. T. van der Leer van het Baptistenseminarium en tegen het artikel van prof. dr. Willem Ouweneel in kranten van deze week. Is er niemand die dit schrijft, dan voel ik me verplicht zelf dat artikel alsnog te schrijven.