In een huisgemeente in Carmi’el

In een huisgemeente in Carmi’el

Ze zingen zacht, maar met bewogen hart
en onderling verschillend, toch verbonden
door wat de boodschap is uit al die monden,
die samenbindt, al zet ze ook apart.

In Rusland was hun jood-zijn al riskant
en voelden zij zich religieus ontheemden,
maar ook in Galilea zijn ze vreemden,
want Jezus’ Naam maakt scheiding in dit land.

Toch hoor ik hier, wat meer dan iets, kan helen
de diepste breuk: de zonde scheidt van God;
en hoe Hij dit herstelt, klinkt uit die kelen.
Dat bindt ook samen in een heilzaam lot.

Hier, in dit bergland van Noord-Israël,
woont nog Wiens naam men zingt: Immanuël.

Toelichting
In Galilea hebben we op onze reizen verschillende huisgemeenten bezocht. Een
ervan was bij een voorganger die afkomstig was uit St. Petersburg, Mark Askenazy,
die leiding gaf aan een huisgemeente in Carmi’el. De ontmoeting met hem was
onvergetelijk, ook vanwege de puriteinse schrijvers die hij in zijn boekenkast had
staan en gebruikte. Als we eens op een avond bij zo’n samenkomst zijn, zingen de mensen bij de meditatie op een heel gedragen toon een lied over Immanuël: ‘God met ons’. In Rusland leden ze onder antisemitisme, maar ook in Israel voelen ze een pijnlijke scheiding omdat ze, als Messias-belijdend, door veel mede-joden met de nek worden aangezien. Maar als we nadenken aan de diepste breuk, de ergste scheiding dan denken we aan de breuk tussen God en onze ziel. En is het niet onbevattelijk rijk als die geheeld wordt door Immanuël!